En daar zit je dan, te staren naar dat witte schermpje. Denkend waarover je zal schrijven. Denkend aan alle onderwerpen die je interesseren. Denkend aan alles wat er de laatste tijd gebeurd is. En je besluit dat het eerste berichtje op je blog ‘gewoon’ een inleiding wordt, een voorstel bericht, maar dan anders.

Mijn passie is schrijven, spelen met woorden, letters en zinnen. Ik puzzel net zo lang tot ze een mooi geheel vormen, een geheel waar ik tevreden over ben, een geheel dat ik goed genoeg vind. Ik hou van puzzelen, van ontdekken en van leren. Ik ben nieuwsgierig en heb altijd trek in nieuwe informatie. Mijn hersenen zie ik als een spons, een spons die alles wat ik interessant vind, opneemt. Soms is dat lastig, soms onthoud ik dingen waar ik helemaal niets aan heb. Soms is het fijn, soms weet ik dingen die anderen niet meer weten.

Ik schrijf zoals anderen ademen. Als ik niet schrijf, kan ik niet leven. Schrijven is mijn zuurstof, de zinnen, woorden en letters zijn mijn voedsel. Zonder kan ik niet. Ik zou niets kunnen in een wereld zonder zinnen, woorden en letters om mee te spelen en te puzzelen. Ik schrijf omdat ik niet anders kan, ik schrijf omdat ik wil vertellen en raken. Ik wil delen en laten weten. En daarmee sluit ik af.

Liefs