Het komt regelmatig in het nieuws, we maken ons er met z’n allen druk om, hulpverleners trekken aan de bel en wanhopige ouders zoeken de media op. Toch verandert er niets en gaan vele jonge mensen met ontzettend veel potentie kopje onder. Zij hebben intensieve hulp en zorg nodig, maar deze blijft uit.

Er is geen plek, geen geld, maar ondertussen moeten deze jongeren blijven zwemmen terwijl de alsmaar groter wordende golven steeds sneller over hen heen spoelen. Naar adem happen lukt nauwelijks meer en niet zelden verdrinkt een van hen.

Deze wetenschap raakt mij. Ik weet als geen ander hoe het is om wanhopig te zijn, naar adem te happen en kopje onder te gaan. Golven die alsmaar groter worden en sneller komen. Angst. Intense angst. Niet meer kunnen en daardoor niet meer willen.

Te zwaar.

Met dit schrijven verandert er niet per direct iets. Toch hoop ik, door bewustwording, mijn steentje bij te dragen aan een verandering. De actie van MIND, Last Man Standing, juich ik dan ook van harte toe. Hoe meer aandacht er voor dit immense probleem komt, hoe beter.

Maar ik wil ook een vraag stellen aan jou, jij als lezer. Wat kun jij doen om een verandering teweeg te brengen? Wat kun jij doen om deze prachtige jonge mensen te helpen? Wil je daar over nadenken? Al is het maar heel even. Die ene minuut kan soms het verschil maken.