Konden we maar… Het stoppen. Iets doen. Het verzachten. De duisternis minder donker maken. Konden we maar… 

Ik zou zo graag willen dat het kon. Stoppen. Zorgen dat het beter werd. Er niemand meer zou verliezen. De wereld enkel en alleen uit dapppere strijders die overwinnen zou bestaan. Ik zou zo graag willen dat het kon. Zorgen dat er weer een lichtje mag gaan branden. De last wat minder zwaar wordt. 

Maar ik kan niet. Ik kan niet zorgen dat alles nu verandert. Dat de wereld er een beetje mooier uit gaat zien. Ik kan niet zorgen dat iedereen die het niet gered heeft, er nu plots weer is. Wat zou ik dat graag kunnen. Een beetje licht en warmte aan hen geven. Laten weten dat het goed komt. Niet vandaag en ook niet morgen, maar wel een keer. Ik kan niet zorgen dat alles anders wordt. Maar ik kan wel schrijven. En dat doe ik. 

Konden we maar. Het stoppen. Iets doen. Het verzachten. Wegnemen van de pijn, de angst, de demonen. Konden we maar… 

Laten we samen strijden. Samen vasthouden. Omdat er hoop is.