Wat doe je als je niet meer praten kan? Wat doe je als je niets anders kunt dan doen wat je gezegd wordt? Wat doe je als je lamgeslagen bent van angst? Wat doe je als je niet beter weet en denkt dat het normaal is? Wat doe je, als je niet langer kunt vechten? Je enige optie je overgeven is en hopen dat het goed komt.

“Het hoort erbij.”

Wat doe je, als je niets meer mag? Wat doe je als je niets meer zelf kunt bepalen? Wat doe je als alle controle die je dacht te hebben, van je afgenomen wordt? Wat doe je, als je zo veel pijn gedaan wordt, dat je enkel nog nog kunt zwijgen? Wat doe je, als je denkt dat het normaal is? Als ze zeggen: “Het hoort erbij.”

Gebroken. Verscheurd. Maar, “het hoort erbij”.

Je went eraan. Je denkt dat het normaal is. Je denkt dat jij niets waard bent. Dat je niet bestaan mag. Dat je het verdiend hebt. Je went eraan. Je weet niet (meer) beter.

“Het hoort erbij.”