Wat doe je als vroeger zich herhaalt en spreken verboden wordt? Wat doe je als het heden op het verleden begint te lijken? Wat doe je als je doods- en doodsbang bent om niet geloofd te worden? Wat doe je als je zo graag praten wil, maar voor de gevolgen vreest? Nu lijkt op vroeger… Lees verder Verleden in het heden
Wat doe je als je niet meer praten kan? Wat doe je als je niets anders kunt dan doen wat je gezegd wordt? Wat doe je als je lamgeslagen bent van angst? Wat doe je als je niet beter weet en denkt dat het normaal is? Wat doe je, als je niet langer kunt vechten?… Lees verder “Het hoort erbij”
Het is al even stil, hier op mijn blog. En dat heeft een reden. Hoewel schrijven voor mij een medicijn is, blokkeer ik de afgelopen tijd als ik wil schrijven. Ik wil vertellen en delen, van letters woorden maken en van woorden zinnen, tot een lopend verhaal. Maar iets houdt me tegen. Het lukt niet.… Lees verder Stilte
Het gaat niet over eten, over gewicht, uiterlijk. Het gaat niet om de calorieën of het eindeloze sporten. Het gaat niet over de weegschaal of het meetlint. Het gaat niet over mooi gevonden worden, er leuker uitzien. Het gaat niet over eten. Een eetstoornis is zo veel meer. Het gaat om controle en deze verliezen.… Lees verder Sluipmoordenaar
Wat moet je, als je nergens veilig bent? Wat kun je, als je altijd overal bang bent? Wat durf je, als alles wat je doet verkeerd is? Wat mag je, als alles wat je graag zou willen, verboden wordt? Wat is er dan nog en wie ben jij dan nog? Eenzaam, in de steek gelaten,… Lees verder 320.000
Als eten je vijand geworden is en de weegschaal je grootste vriend, dan weet je dat je een probleem hebt. Tenminste, dat weet ik nu. Dertien jaar geleden wist ik dat nog niet, dertien jaar geleden was het voor mij normaal geworden. Eten was mijn vijand en de weegschaal was de ene dag m’n aller… Lees verder Out in the open
Ik verlang naar iemand die er is, altijd, overal, waar ik ook te vinden ben. Ik wil dat iemand mij vangt als ik val of bang ben. Ik wil vastgehouden worden, eindeloos en kunnen vasthouden aan een ander. Mijn diepste verlangen is dat er iemand is altijd, iedere seconde van de dag, iedere dag van… Lees verder Gebroken
“Maar al ben je uit de oorlog, gaat de oorlog ooit uit jou?” zingt Marco Borsato treffend in het nummer Speeltuin. Het is een vraag die ik mezelf de laatste dagen ook steeds vaker stel. Vroeger is verleden tijd, maar hoe doe je dat? Hoe zorg je dat vroeger in het verleden blijft en zich… Lees verder Gaat de oorlog ooit uit jou?
Al een tijdje loop ik rond met het idee om dit bericht te schrijven. En toch, toch stel ik het keer op keer op keer op keer weer uit. Uit angst. Uit schaamte. Bang om veroordeeld te worden. Bang om me kwetsbaar op te stellen. Bang om geraakt te worden. Toch schrijf ik vandaag deze… Lees verder Niet langer zwijgen
Ik heb een poosje getwijfeld of ik wat zou schrijven over de #metoo-kwestie. Wil ik het wel aandacht geven? Wil ik er nog meer nadruk op leggen? Is het moment juist om erover te schrijven? Ik kwam er voor mezelf niet zo goed uit, totdat ik een paar dagen terug een aantal nogal bijzondere uitlatingen… Lees verder #MeToo
