Schrijven is mijn medicijn, de mensen om mij heen weten dat ik dat vaak zeg. Schrijven is mijn middel om met alles wat er gebeurt in de wereld, om te gaan. Ik schrijf, als ik het niet meer snap, ik schrijf als ik het juist beter wil snappen. Ik schrijf, als ik het minder goed… Lees verder Hopen dat het beter wordt
Jij kent mij niet. Ik ken jou niet. Toch wil ik je vertellen dat je dapper bent. Je vertelde me dingen die je aan, zoals je het zelf zei, niet aan de mensen om je heen zou vertellen. Het maakt je kwetsbaar en dat is eng. Jouw verhaal lijkend op het mijne. Je kon me… Lees verder Hoop
Omdat er altijd hoop is, daar sloot ik mijn laatst geschreven essay mee af. Een essay dat als onderwerp dwangbehandeling bij eetstoornissen betrof. Het onderwerp raakt(e) mij persoonlijk en om meerdere redenen. En momenteel komt het nog even veel harder binnen. Vanwege de situatie waarin ik me momenteel bevind. Een situatie waarin dwang niet langer… Lees verder Omdat er altijd hoop is
Wachten om te mogen wachten. Het klinkt heel gek, het klinkt eigenlijk als iets wat niet waar zou kunnen zijn. Maar het is waar. Het is realiteit. Wachten om te mogen wachten. En geen idee hebben waarvoor je wacht. Of het wel de tijd waard is. Niet weten of dat waarop je wacht, je uiteindelijk… Lees verder Naïef misschien
Ik zeg vaak dat ik enkel kan schrijven als ik schrijf vanuit mijn hart, vanuit mijn gevoel. De laatste weken heb ik veel te weinig geschreven en veel te veel gevoeld. Ik heb dingen gedaan die niet verstandig en gezond waren. Ik heb dingen gedaan waardoor ik me achteraf alleen maar rotter ging voelen. Je… Lees verder Schrijven met mijn hart
Exploring my world 